‘Mundo Crastino Meliori is in 1977 opgericht door mijn oudtante, Christine Suze Foch-Moltzer’, vertelt Bolier-Carp. ‘Mijn overgrootvader Moltzer was eigenaar van Bols. Zijn dochter, de zuster van mijn oma, had zelf geen kinderen en heeft de stichting opgericht om goede doelen te steunen. Mijn ouders hebben dat later op haar verzoek voortgezet en nu hebben mijn zus Elsbeth en ik hen weer opgevolgd.’

Loudon: ‘Het fonds heeft een brede doelstelling en steunt projecten op het gebied van onder meer gezondheid, onderwijs en kunst- en cultuur, met als slagzin ‘For a better world tomorow’. Ook zijn we op het buitenland gericht, bijvoorbeeld met steun voor noodhulp ten behoeve van de slachtoffers van de aardbeving in Turkije en Syrië.’

Waarom vond jullie bestuur het een goed idee als een van de eerste fondsen lid te worden van de FIN?

Bolier-Carp: ‘Mijn vader had rechten gestudeerd en was werkzaam als bankier bij ABN AMRO. Hij vond het belangrijk dat er een overkoepelend orgaan zou komen en wilde dat fondsen professioneel en transparant zouden opereren; “that things would be kept above board”. Zo vond hij de publicatieplicht voor ANBI’s (in 2014 - red) een positieve ontwikkeling omdat die de transparantie van stichtingen vergrootte.’

Wat is voor jullie fonds de toegevoegde waarde van de FIN?

Bolier-Carp: ‘Dat je leert van elkaar, steun hebt aan elkaar en transparant bent over wat je doet.’

Loudon: ‘Dat je je verenigt als gelijkgestemde fondsen, hoe verschillend elk fonds ook is. Inderdaad intern: het netwerk, kennis delen, de eigen kwaliteit verbeteren. Maar ook extern: dat we kunnen laten zien hoe we, als sector en als fondsen, in de maatschappij staan.’

Bolier-Carp: ‘Dat speelde al in de beginperiode van de FIN en nu dus nog steeds.’

In de periode 1994-2002, onder het FIN-voorzitterschap van Jan van der Ven, was de volgende slagzin van kracht ‘Elk fonds dat open en transparant is en dat op gecontroleerde wijze maatschappelijk relevante doelen nastreeft, heeft recht op volledige vrijheid van overheidsinmenging en van overheidsheffing’.

Loudon: ‘Deze stelling is in de huidige tijd niet meer houdbaar. We kunnen fondsen niet langer als los van de wereld beschouwen. Fondsen dragen via steun aan goede doelen bij aan de maatschappij. We moeten ons dan ook tot die maatschappij verhouden.’

Bolier-Carp: ‘Je wil dat fondsen de goede dingen doen, dat er geen misbruik wordt gemaakt en dat er aan de kant van de overheid en samenleving ook vertrouwen is in wat wij doen.’

Loudon: ‘Bestuurders moeten zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheid en hun eigen morele kompas in de gaten houden. De FIN-Code Goed Bestuur biedt mooie handvatten om daarover het gesprek met elkaar aan te gaan. Maar na de eerste vijf jaar van FIN-Code Goed Bestuur met een toetsingsstructuur moeten we ook concluderen dat we van de kleinere leden vragen om direct zwemdiploma C te halen terwijl ze misschien eerst nog watervrij moeten worden. De bedoeling is altijd geweest dat alle fondsen - van groot tot klein - goed zijn ingericht. Wellicht moeten we gaan differentiëren; dat gesprek wordt nu gevoerd.’

Er zijn verschillende fases in de geschiedenis van de FIN. Hoe zou je de huidige fase omschrijven?

Loudon: ‘Ik vind het nog steeds belangrijk dat de FIN naar buiten treedt namens de leden; we willen laten zien welke bijdrage die fondsen aan de maatschappij leveren en wat de impact is.’

Bolier-Carp: ‘De groei van het ledenaantal blijft ook van belang. Met meer leden kunnen we beter laten zien wat en hoe we bijdragen.’